Initiatiefgroep Sterke Stadsdelen (Louis Genet, Michael van der Vlis, Bouwe Olij)

Meer informatie op onze site: http://www.informatieweb.nl/sterkestadsdelen

Kleinschalig versus grootschalig: een oproep tot actie!

Nederland lijdt aan de gevolgen van doorgeschoten grootschaligheidsdenken.

We hebben in de afgelopen decennia veel schaalvergrotingen in Nederland gezien. Veel meer en veel heftiger dan in de ons omringende landen.

Tot ons aller schade en schande worden we anno 2013 geconfronteerd met:

- schaalvergroting in de zorg ( extreme kostenstijgingen)

- schaalvergroting in de corporatiesector ( uitbundige stijging apparaatskosten en in een aantal gevallen ook verkeerde investeringen)

- schaalvergroting bij de politie ( hebben Nordholt, Kuiper c.s. het als Amsterdamse hoofdcommissarissen slecht gedaan met hun wijkteams? En hoe kan het dat de centralistische automatisering zo’n flop is geworden, te ingewikkelde grootschalige systemen?)

- schaalvergroting in het onderwijs: had er niet veel beter in de kwaliteitsverbetering van de leerkrachten geïnvesteerd kunnen worden dan in de introductie van onderwijsfabrieken en managementlagen?

Het allerergste bij deze grootschaligheidsexplosie is geweest, dat er niet of nauwelijks politiek debat over is gevoerd.

Amsterdam bouwde in deze grootschaligheidsjaren gelukkig aan zijn stadsdelen en de centrale stad kon door de vrijgekomen capaciteit veel aandacht besteden aan metropolitane vraagstukken én met succes. De internationale kwaliteit van de stad vergt juist wél een aantal grootschaliger instrumenten en Amsterdam ligt vergeleken met Den Haag en Rotterdam duidelijk aan kop.

Hoewel Amsterdam op een aantal andere terreinen ongetwijfeld medeschuldig is aan een te veel aan/van grootschaligheidsdenken, moeten we onze parel van de stadsdelen koesteren.

Het advies van de commissie Cohen over de taken en bevoegdheden stadsdelen, breed gesteund door de Algemene Ledenvergadering van de Partij van de Arbeid Amsterdam, gaat door het College van B. en W. van een preadvies worden voorzien.

Of toch niet? De concepttekst van het College: Eén Amsterdam – een nieuw bestuurlijk stelsel, roept veel twijfels op. Waar is het echte politieke engagement van het College? Willen B. en W. echt meer dan alleen lippendienst bewijzen aan het advies Cohen? Het zal spannend worden. Daarom willen wij in dit pamflet oproepen tot een zeer alerte en actieve opstelling in de komende weken.

Nogmaals: Het politieke debat in Nederland over ons bestuurlijk stelsel ontbreekt totaal. Dit is ook de grote klacht van Herman Tjeenk Willink, jarenlang de belangrijkste kabinetsadviseur. En hij heeft gelijk. Zonder debat lijken:

- kleine gemeenten te worden afgeschaft ( 80% van de burgemeesters is tegen!);

- stadsdelen te worden afgeschaft

- stadsdeelbestuurders ( meer dan 200 actieve, verantwoordelijke mensen) gefrustreerd te raken, stank voor dank;

Als grootschalig cadeau presenteert het kabinet ons op een superprovincie.

Waar komt die weerzin tegen kleinschaligheid toch vandaan? Waarom moet “ klein “ in de verdediging? Betekent bezuinigen dat bij uitstek kleinschalige initiatieven afgebroken zouden moeten worden? Is dit niet de weg van de minste weerstand?

Steeds wordt dit verdriet van Nederland verdedigd, omdat grootschaligheid efficiënter zou zijn, de overheid minder geld zou moeten kosten, de overheid de burger in de weg zou zitten of dat de overheid niet goed zou kunnen sturen.

Tegelijkertijd constateert de initiatiefgroep Sterke Stadsdelen, dat de huidige kleinschalige verbanden goed functioneren: in kleinschalige verbanden regeert het sociale meer dan de pure regels. Terecht wordt in het WBS rapport “Van waarde: Sociaal democratie voor de 21e eeuw” en in de voorliggende partijresolutie op het a.s. aprilcongres onder meer gesteld:

- we moeten als PvdA de dominantie van het efficiency-denken bestrijden;

- we moeten meer voor elkaar zorgen ( doe je a priori in een kleinschalig verband);

- we moeten de publieke sector door democratisering verder versterken

We moeten overal waar dat kan het denken in termen van vraag en aanbod bij het leveren van collectieve overheidsdiensten bestrijden. We moeten niet denken in producten en diensten, maar in het vinden van oplossingen voor collectieve problemen. Dat vergt politiek debat, politieke keuzes en het betekent het temmen en sturen van te veel marktwerking, te veel privatisering. De pendule moet om: er is discussie nodig: zo nodig in onze PvdA tussen grootschaligen en kleinschaligen, tussen de puur bestuurlijken en de meer politieken onder ons.

Er moet veel meer tegenmacht en tegenkracht komen en het denken moet gericht zijn op het geven van zoveel mogelijk ruimte en mogelijkheden voor kleinschalige verbanden in plaats van het oprichten van bijvoorbeeld een grote centrale dienst dienstverlening, waarvan we uit ervaring weten, dat daarvan in “ no time” de inefficiënties zullen afspatten.

Conclusie: strijden en niet zwijgen over het advies Cohen:

- we willen taakrijke stadsdelen

- een wijziging moet een bewezen verbetering zijn ( de A takenlijst is uitgangspunt)

- onderhoudt ons stadsdeelsysteem

- grijp alle mogelijke politiek kansen voor een verbetering in werkwijze

- we willen verkiezingen en dat kan alleen succesvol bij een volwaardig takenpakket.